Filmy

Filmy 

Wieża Eiffla Paryż, Francja

Koloseum Rzym, Włochy

Teatro alla Scala Mediolan, Włochy

Teatro alla Scala

Teatro alla Scala

Mediolan, Włochy

 najsłynniejsza scena operowa w Mediolanie i we Włoszech i jedna z najsłynniejszych na świecie.

Gmach teatru zaprojektował w latach 1776-1778 architekt Giuseppe Piermarini. Na podstawie jego planów, w ciągu zaledwie dwóch lat powstał gmach z klasycystyczną fasadą i piękną widownią. W teatrze mieściło się ponad 3000 widzów, iluminowany był tysiącem świec, posiadał 5 wieńców lóż, z których każda była inna. Nazwa "Teatro alla Scala" pochodzi od nazwiska księżnej Beatrycze Reginy della Scala, żony księcia Bernabo Viscontiego, fundatora kościoła Santa Maria alla Scala zbudowanego w XIV wieku, który stał niegdyś na placu budowy nowego gmachu opery. Przedstawienie inauguracyjne (opera Salieriego L'Europa riconosciuta) odbyło się 3 sierpnia 1778 roku. Poczynając od końca XVIII wieku La Scala odgrywa rolę centrum sztuki operowej o znaczeniu międzynarodowym. Mieści 3600 osób.

Wybitni dyrektorzy muzyczni/dyrygenci prowadzący przedstawienia

• Franco Faccio, (1871–1889)
• Arturo Toscanini, (1898–1908)
• Tullio Serafin, (1909–1914, 1917–1918)
• Teatr nieczynny w latach 1918 - 1920
• Arturo Toscanini, (1921–1929)
• Victor de Sabata, (1930–1953)
• Carlo Maria Giulini, (1953–1956)
• Guido Cantelli, (1956)
• Gianandrea Gavazzeni, (1966–1968)
• Claudio Abbado, (1968–1986)
• Riccardo Muti, (1986–2005)
• Daniel Barenboim, (2006–2011)

Koloseum

Koloseum 

Rzym, Włochy 

amfiteatr w Rzymie, wzniesiony w latach 70-72 do 80 n.e. przez cesarzy z dynastii Flawiuszów.

Jest to duża, eliptyczna budowla o długości 188 m i szerokości 156 m, obwodzie 524 m, wysokości 48,5 m, z pojemną widownią, która mogła pomieścić pomiędzy 45 a 50 tysiącami widzów^[1] (według iluminacji późnorzymskiej „Chronografii z 354 roku n.e.”, która powstała na zlecenie bogatego rzymskiego chrześcijanina Walentiusza, pojemność Koloseum wynosiła około 87.000 osób)^[2]; z galeriami komunikacyjnymi oraz areną z systemem podziemnych korytarzy. W czterokondygnacyjnym podziale zewnętrznym zastosowano spiętrzenie porządków (najniższa kondygnacja w porządku toskańskim, druga w jońskim, trzecia w korynckim). Trzy niższe kondygnacje związane są z konstrukcyjnym układem arkad, czwarta, najwyższa została zaopatrzona tylko w małe okna. Od strony wewnętrznej budowla jest pięciokondygnacyjna. Cztery kondygnacje zbudowano jako układ pomieszczeń wydzielonych pomiędzy filarami, ścianami, ze sklepieniami kolebkowymi ikrzyżowymi. Umieszczono tam bufety, szatnie, natryski, pomieszczenia dla gladiatorów, klatki dla zwierząt, korytarze. Wokół areny wzniesione było podium. Do Koloseum prowadziło 80 ponumerowanych wejść (zachowały się oznaczenia wejść od nr XXIII do LIV), które zapewniały szybkie (przez ok. 6 minut) opuszczenie widowni przez widzów (jednak taką możliwość mieli tylko widzowie z dolnych i środkowych rzędów). Istniała też możliwość przykrycia całej widowni specjalną osłoną (velarium) w deszczowe lub bardzo słoneczne dni.

Odbywały się w nim m.in. walki gladiatorów, naumachie, polowania na dzikie zwierzęta. Tradycja mówi iż w Koloseum mordowano chrześcijan, co upamiętniono krzyżem wewnątrz budowli. Od połowy XVIII wieku Koloseum jest otoczone opieką jako miejsce męczeństwa pierwszych chrześcijan, wcześniej pozyskiwano z niego bloki kamienne jako materiał budowlany. 

• W 445 zostało poważnie uszkodzone przez trzęsienie ziemi.
• W 528 odbyły się tu ostatnie igrzyska.
• Pod koniec VI wieku wewnątrz amfiteatru wybudowano mały kościół, arenę przekształcono w cmentarz.
• Około 1200 rodzina Frangipani przejęła Koloseum i ufortyfikowała je, używając jako zamku.
• W 1349 w wyniku trzęsienia ziemi zawaliła się zewnętrzna część południowej ściany.
• W 1744 zostało ogłoszone miejscem męczeństwa chrześcijan.
• Od II poł. XVIII wieku w Wielki Piątek odbywa się tutaj droga krzyżowa pod przewodnictwem papieża.
• 7 lipca 2007 obiekt został ogłoszony jednym z siedmiu nowych cudów świata.

Wieża Eiffla

Wieża Eiffla

Paryż, Francja

jeden z najbardziej znanych symboli Paryża 

została otwarta 125 lat temu, 31 marca 1889 r

                       Wieżę Eiffla zbudowano w 1889 roku na potrzeby Wystawy Światowej. Wystawy Światowe organizowano wtedy co 11 lat, jednakże ta była dla Francuzów szczególna, przypadała bowiem w 100 rocznicę rewolucji francuskiej i zburzenia Bastylii w 1789 roku. Wieża, podówczas najwyższa budowla świata, stanowiła bramę na tereny wystawowe. Miała również funkcjonować jako demonstracja potęgi Francji odrodzonej po klęsce w wojnie z Prusami z 1871 roku i być symbolem III republiki.