Katedra w Ratyzbonie

 Katedra w Ratyzbonie

Niemcy, Bawaria, Ratyzbona

 kościół katedralny w Ratyzbonie w Bawarii.

Jedna z najznamienitszych budowli gotyckich w południowych Niemczech. Obok Kamiennego Mostu, katedra to najsłynniejszy zabytek ratyzbońskiego Starego Miasta, które od 13 lipca 2006 znajduje się na liście światowego dziedzictwa kultury UNESCO.

Wymiary katedry:

Długość - 86,00 m

Szerokość - 34,80 m

Wysokość nawy środkowej - 32,00 m

Wysokość wież od podstawy - 105 m^[2]

Big Ben

Big Ben

Londyn,  Wielka Brytania

wieża zegarowa w Londynie w Wielkiej Brytanii.

Nazwa początkowo odnosiła się do dzwonu ze St. Stephen's Tower (z ang. Wieża św. Szczepana), zwanej również The Clock Tower (ang. "Wieża Zegarowa"), należącej do Pałacu Westminsterskiego. Obecnie nazwa Big Ben odnosi się często zarówno do dzwonu, jak i zegaraoraz samej wieży. 12 września 2012 roku wieża została oficjalnie nazwana Elizabeth Tower w dla uhonorowania 60-letniego panowania królowej Elżbiety II

Projekt zegara został wybrany w drodze konkursu. Wytyczne, jakim miał sprostać projekt, opracował królewski astronom Sir George Airy. Głównym ich założeniem było precyzyjne odliczanie czasu (do jednej sekundy), które miało być koordynowane dwa razy dziennie drogą telegraficzną z czasem wybijanym w obserwatorium w Greenwich. Zegar taki został zbudowany przez Edmunda Becketta Denisona oraz firmę EJ Dent&CO w roku 1854.

Luwr

Luwr

Muzeum w Paryżu, Francja

dawny pałac królewski w Paryżu, obecnie muzeum sztuki

Gmach najbardziej rozpoznawalnego paryskiego muzeum usytuowany jest w północno-brzeżnej części miasta nieopodal stacji metra Palais Royal - Musée du Louvre. Założone w 1793r. muzeum jest jednym z najstarszych, a za razem jednym z najbardziej rozpoznawalnych muzeów świata - w 2006 roku Luwr odwiedziło ponad 8mln zwiedzających, liczba wszystkich zgromadzonych eksponatów sięga 380 tysięcy, jednak zaledwie 35 000 z nich zostało udostępnionych gościom. Są to głównie pochodzące z okresu od starożytności do XIX wieku obrazy, rysunki, rzeźby, mumie oraz naczynia.
Piramida Luwru

Do muzeum wchodzi się poprzez charakterystyczną szklaną piramidę pokrywającą podziemny hal Napoleona w którym znajdują się przejścia do wszystkich trzech skrzydeł Luwru - Richelieu, Sully i Denon. Wybudowana w 1989 roku Pyramide du Louvre w celu odciążenia konwencjonalnych wejść wzbudziła wiele kontrowersji, niektóre teorie spiskowe zakładały nawet że konstrukcja jest dziełem szatana ponieważ składa się dokładnie z 666 szyb (w rzeczywistości jest ich 672). Z czasem jednak krytyka osłabła, a piramida stała się kolejnym symbolem miasta świateł.

Krzywa Wieża w Pizie

1. Krzywa Wieża w Pizie

   Piza, Włochy

2.  jedna z najbardziej znanych budowli świata, odwiedzana rocznie przez ok 10 milionów turystów

3. 1. 
      

Wkrótce po rozpoczęciu budowy w 1174 wieża zaczęła odchylać się od pionu, co próbowano korygować w czasie budowy (np. wydłużając kolumny po jednej stronie wieży). Budowa wieży miała miejsce w 3 etapach. Cała budowa trwała 177 lat. Mimo niebezpieczeństwa, jeszcze w 1350 dodano ostatnie piętro, w którym umieszczono dzwony. W XIX wieku zaczęto podejmować pierwsze próby powstrzymania przechylania się wieży, co przyniosło jednak przeciwny skutek.

Wieża jest zbudowana z białego marmuru, liczy osiem kondygnacji. Jej masę ocenia się na 14 tysięcy ton. Została zaprojektowana przez Guglielmo i Bonanno Pisano.

W 1990 wieżę zamknięto dla zwiedzających i powołano specjalny komitet, który miał wybrać najlepszy sposób zabezpieczenia przed dalszym odchylaniem się wieży. Od 2001 wieża jest ponownie otwarta dla turystów.

Obecnie wieża ma wysokość 54,98 m, odchyliła się zaś od pionu o około 5 m (średnio o 1 mm rocznie). Od 1911 pomiary te są co roku aktualizowane.

1. Adres: Piazza del Duomo, 56126 Pisa PI, Włochy
2. Otwarcie: 1372
3. Wysokość: 56 m
4. Prowincja: Prowincja Piza
5. Styl architektoniczny: Architektura romańska
6. Przeznaczenie: Dzwonnica 
7. Architekt: Bonanno Pisano

Filmy

Filmy 

Wieża Eiffla Paryż, Francja

Koloseum Rzym, Włochy

Teatro alla Scala Mediolan, Włochy

Teatro alla Scala

Teatro alla Scala

Mediolan, Włochy

 najsłynniejsza scena operowa w Mediolanie i we Włoszech i jedna z najsłynniejszych na świecie.

Gmach teatru zaprojektował w latach 1776-1778 architekt Giuseppe Piermarini. Na podstawie jego planów, w ciągu zaledwie dwóch lat powstał gmach z klasycystyczną fasadą i piękną widownią. W teatrze mieściło się ponad 3000 widzów, iluminowany był tysiącem świec, posiadał 5 wieńców lóż, z których każda była inna. Nazwa "Teatro alla Scala" pochodzi od nazwiska księżnej Beatrycze Reginy della Scala, żony księcia Bernabo Viscontiego, fundatora kościoła Santa Maria alla Scala zbudowanego w XIV wieku, który stał niegdyś na placu budowy nowego gmachu opery. Przedstawienie inauguracyjne (opera Salieriego L'Europa riconosciuta) odbyło się 3 sierpnia 1778 roku. Poczynając od końca XVIII wieku La Scala odgrywa rolę centrum sztuki operowej o znaczeniu międzynarodowym. Mieści 3600 osób.

Wybitni dyrektorzy muzyczni/dyrygenci prowadzący przedstawienia

• Franco Faccio, (1871–1889)
• Arturo Toscanini, (1898–1908)
• Tullio Serafin, (1909–1914, 1917–1918)
• Teatr nieczynny w latach 1918 - 1920
• Arturo Toscanini, (1921–1929)
• Victor de Sabata, (1930–1953)
• Carlo Maria Giulini, (1953–1956)
• Guido Cantelli, (1956)
• Gianandrea Gavazzeni, (1966–1968)
• Claudio Abbado, (1968–1986)
• Riccardo Muti, (1986–2005)
• Daniel Barenboim, (2006–2011)

Koloseum

Koloseum 

Rzym, Włochy 

amfiteatr w Rzymie, wzniesiony w latach 70-72 do 80 n.e. przez cesarzy z dynastii Flawiuszów.

Jest to duża, eliptyczna budowla o długości 188 m i szerokości 156 m, obwodzie 524 m, wysokości 48,5 m, z pojemną widownią, która mogła pomieścić pomiędzy 45 a 50 tysiącami widzów^[1] (według iluminacji późnorzymskiej „Chronografii z 354 roku n.e.”, która powstała na zlecenie bogatego rzymskiego chrześcijanina Walentiusza, pojemność Koloseum wynosiła około 87.000 osób)^[2]; z galeriami komunikacyjnymi oraz areną z systemem podziemnych korytarzy. W czterokondygnacyjnym podziale zewnętrznym zastosowano spiętrzenie porządków (najniższa kondygnacja w porządku toskańskim, druga w jońskim, trzecia w korynckim). Trzy niższe kondygnacje związane są z konstrukcyjnym układem arkad, czwarta, najwyższa została zaopatrzona tylko w małe okna. Od strony wewnętrznej budowla jest pięciokondygnacyjna. Cztery kondygnacje zbudowano jako układ pomieszczeń wydzielonych pomiędzy filarami, ścianami, ze sklepieniami kolebkowymi ikrzyżowymi. Umieszczono tam bufety, szatnie, natryski, pomieszczenia dla gladiatorów, klatki dla zwierząt, korytarze. Wokół areny wzniesione było podium. Do Koloseum prowadziło 80 ponumerowanych wejść (zachowały się oznaczenia wejść od nr XXIII do LIV), które zapewniały szybkie (przez ok. 6 minut) opuszczenie widowni przez widzów (jednak taką możliwość mieli tylko widzowie z dolnych i środkowych rzędów). Istniała też możliwość przykrycia całej widowni specjalną osłoną (velarium) w deszczowe lub bardzo słoneczne dni.

Odbywały się w nim m.in. walki gladiatorów, naumachie, polowania na dzikie zwierzęta. Tradycja mówi iż w Koloseum mordowano chrześcijan, co upamiętniono krzyżem wewnątrz budowli. Od połowy XVIII wieku Koloseum jest otoczone opieką jako miejsce męczeństwa pierwszych chrześcijan, wcześniej pozyskiwano z niego bloki kamienne jako materiał budowlany. 

• W 445 zostało poważnie uszkodzone przez trzęsienie ziemi.
• W 528 odbyły się tu ostatnie igrzyska.
• Pod koniec VI wieku wewnątrz amfiteatru wybudowano mały kościół, arenę przekształcono w cmentarz.
• Około 1200 rodzina Frangipani przejęła Koloseum i ufortyfikowała je, używając jako zamku.
• W 1349 w wyniku trzęsienia ziemi zawaliła się zewnętrzna część południowej ściany.
• W 1744 zostało ogłoszone miejscem męczeństwa chrześcijan.
• Od II poł. XVIII wieku w Wielki Piątek odbywa się tutaj droga krzyżowa pod przewodnictwem papieża.
• 7 lipca 2007 obiekt został ogłoszony jednym z siedmiu nowych cudów świata.